Πολυξένη Τζέκα

Ήταν Αύγουστος του 2006 η πρώτη φορά που βρέθηκα στο προαύλιο του πανεπιστημίου και περιπλανήθηκα στους χώρους του. Η δίψα του να μάθω για το νέο κόσμο που ξεδιπλώνονταν μπροστά μου και τα 4 γεμάτα χρόνια που θα ακολουθούσαν με έκανε να ανυπομονώ...και από την ορκωμοσία που έγινε το Νοέμβρη του 2006 στο αμφιθέατρο Αντωνιάδου έφτασα χωρίς να το πολυκαταλάβω 6 χρόνια μετά να νοσταλγώ τα χρόνια αυτά. 

Όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου στο τμήμα Μάρκετινγκ & Επικοινωνίας, δε γνώριζα το ακριβές αντικείμενο των σπουδών μου και έπρεπε να φτάσω στο 3ο έτος για να καταλάβω ότι πήρα τη σωστή απόφαση όταν συμπλήρωνα το μηχανογραφικό μου. Μέσα από τη συστηματική μελέτη, τις άπειρες εργασίες και παρουσιάσεις, και με τους καθηγητές στο πλευρό μας, άρχισα σιγά σιγά να κατανοώ. Είναι αλήθεια ότι όλα τα μέλη του τμήματος, έχουν αναλάβει το δύσκολο ρόλο του να αντιστρέψουν τη λανθασμένη εντύπωση που υπάρχει εκεί έξω για το Μάρκετινγκ. Σήμερα το έργο αυτό αποτελεί και δική μου ευθύνη, γιατί αναμφίβολα υπάρχει πολύς κόσμος που όταν ακούει ‘Μάρκετινγκ’, στο μυαλό του έρχεται μια κακή πώληση ή μια διαφήμιση! 

Μέσα στα 4 χρόνια φοίτησης στο τμήμα έγινα λίγο σοφότερη, ανοιχτόμυαλη και απέκτησα μια περισσότερο ώριμη και κριτική σκέψη. Ανέπτυξα δεξιότητες που μέχρι τότε φάνταζαν πολύ δύσκολες όπως οι επικοινωνιακές αλλά και εκείνες των παρουσιάσεων -ο εφιάλτης όλων μας αν κάποια εργασία είχε και παρουσίαση! Τα μέλη του διδακτικού προσωπικού ήταν πάντοτε στη διάθεσή μας, να μας συμβουλεύσουν και κατευθύνουν αλλά και να μας υποστηρίξουν όποτε ήταν απαραίτητο. Γνώρισα τη σχολή όχι μόνο από τις αίθουσές της και τις διαλέξεις αλλά και από άλλες δραστηριότητες που προσέφερε στους φοιτητές της: παρακολούθησα μαθήματα αγγλικών, γαλλικών, φωτογραφίας και ακόμη ήμουν μέλος της ομάδας που ήταν υπεύθυνη να κρατήσει «ζωντανή» την ιστοσελίδα του τμήματος.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ξεχωριστή και συγκινητική ημέρα αποφοίτησης που είχα την ευκαιρία να ζήσω με τους περισσότερους συμφοιτητές του έτους, τα αγαπημένα μου πρόσωπα και τους καθηγητές μου, ούτε φυσικά το ξεχωριστό δεκάλογο του κ. Αυλωνίτη που ακόμα τριγυρνά στη σκέψη μου. 

Ένα χρόνο μετά την αποφοίτηση ξεκίνησα να εργάζομαι πάνω στο αντικείμενό μου και κάθε μέρα είμαι ευγνώμων στους καθηγητές του τμήματος για όλα αυτά που μας έμαθαν γιατί εν τέλει τα βρίσκω όλα μπροστά μου. Μας έχουν εξοπλίσει με όλα τα απαραίτητα εφόδια για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της σημερινής απαιτητικής αγοράς. 

Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν στο έργο τους και χρόνια πολλά στο τμήμα μας!