Διδάσκω αυτό που είμαι για να γίνεις αυτό που είσαι

    "Διδάσκω αυτό που είμαι για να γίνεις αυτό που είσαι"

    Χρήστος Μαραγκουδάκης

    Δανάη Σταθοπούλου

    Ήβη Τουμάση

    Δανάη Τσαπαρλή

    Αντωνία - Μαρία Τσατσαμπά

    ''We teach who we are. Teaching, like any truly human activity, emerges from one’s inwardness, for better or worse. As I teach, I project the condition of my soul onto my students, my subject, and our way of being together. The entanglements I experience in the classroom are often no more or less than the convolutions of my inner life. Viewed from this angle, teaching holds a mirror to the soul. If I am willing to look in that mirror, and not run from what I see, I have a chance to gain self - knowledge —and knowing myself is as crucial to good teaching as knowing my students and my subject.''
    The Heart of a Teacher (Part 1: We Teach Who We Are)
    by Parker J. Palmer

       Το έργο “Διδάσκω αυτό που είμαι για να γίνεις αυτό που είσαι” , αποτελεί μια φυσικών
    διαστάσεων εγκατάσταση, αποτελούμενη από καθημερινά αντικείμενα (καθρέφτης &
    παντζούρια), καθώς και από μια συλλογή πέντε μασκών από γυψόγαζα, διακοσμημένες η
    κάθε μια με υλικά της επιλογής του κάθε μέλους.

    Η εγκατάσταση αυτή μέσω των
    συμβολισμών των επιλεχθέντων υλικών αποτυπώνει το πως προσεγγίζουμε και
    αντιλαμβανόμαστε το ρόλο του Δασκάλου μέσα στη Μαθησιακή διαδικασία.

     
    Σχέδιο του Έργου
    Ο “ανθρώπινος” δάσκαλος, ο ατελής, γεμάτος πάθη με την προσωπική του ιστορία, βιώματα
    και την πολυδιάστατη προσωπικότητα του, αλληλεπιδρά και αλληλοσχετίζεται με τους
    μαθητές παρέχοντας τα εργαλεία (υλικά και πνευματικά) οδηγώντας τους να ανακαλύψουν
    τον εσωτερικό εαυτό τους (συμβολισμός καθρέφτη)    , όσο και να ανοίξουν τα μάτια και την
    καρδιά τους στον έξω κόσμο (ανοιχτά παντζούρια).
    Το έργο αποτελείται από πέντε μάσκες από γυψόγαζα, έναν καθρέφτη και δύο παντζούρια.

    Ο καθρέφτης πλαισιώνεται από τα δύο παντζούρια, ενώ οι μάσκες κρέμονται απέναντί τους, σε μικρή απόσταση μεταξύ τους.

    Η κάθε μάσκα διακοσμήθηκε με υλικά που αποτυπώνουν τις αξίες που ενσαρκώνει ο δάσκαλος για κάθε μέλος της ομάδας μας και το σύνολο αναδεικνύει τη ζωντάνια, τη χαρά, την αγάπη για τη φύση και την αφοσίωση που όλοι μας θεωρούμε τον πυρήνα που ο δάσκαλος κατέχει ώστε να διδάξει τα παιδιά για να γίνουν αυτό που είναι.

    Αυτός, άλλωστε, είναι και ο συμβολισμός του κατόπτρου στο έργο, ενώ τα παντζούρια συμβολίζουν το παράθυρο που ανοίγει στη ζωή κάθε ανθρώπου η εκπαίδευση μέσω των παιδαγωγών της.

    Τέλος, απαραίτητο είναι να αναφερθεί πως οι μάσκες γυψόγαζας είναι μια κατασκευή που διδαχθήκαμε από μια αγαπημένη μας δασκάλα στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού, της οποίας η ανάμνηση μας ακολουθεί μέχρι και σήμερα.